Tο μυθιστόρημα Από την Ανατολή στη Δύση είναι ένας υπέροχος συνδυασμός ιστορικών γεγονότων μέσα από το οδοιπορικό μιας οικογένειας της Μακεδονίας, από το 1880 μέχρι σήμερα.
Aκολουθούμε τους ήρωές μας από τη Μακεδονία στην Οδησσό και την Αγία Πετρούπολη να μεταφέρουν τη γνώση της καπνοκαλλιέργειας στα πέρατα του κόσμου. Ριζώνουμε μαζί τους στην Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια. Γινόμαστε μάρτυρες στη δημιουργία της αμύθητης περιουσίας τους στις χασιέντες της Αργεντινής και στο Μπουένος Άιρες.
Από τους χορούς στα χειμερινά ανάκτορα του τσάρου ως τα αργεντίνικα ταγκό της Εβίτα Περόν, λάμπουν και δημιουργούν. Λικνίζονται ράθυμα πάνω στις καμήλες, ακολουθώντας τα μυστικά του Νείλου, δίπλα στις πυραμίδες των φαραώ, και συναναστρέφονται με σπουδαίες προσωπικότητες της Αλεξάνδρειας. Mα πάνω απ’ όλα μεταφέρουν τα οράματα, το πάθος και τα βιώματά τους, ενώ η μοναδική ιστορία της Ελλάδας πρωταγωνιστεί.
Εδώ παντρεύονται τα συναισθήματα με τον ηρωισμό, τον έρωτα και το πάθος, ενώ η ιστορία κυλά γύρω τους. Zουν, αγαπούν, πολεμούν, δακρύζουν και γελούν δυνατά, πλατιά και ελεύθερα...
«Το σπίτι στο λόφο είχε την καμινάδα του στο ψηλότερο σημείο της περιοχής. Σε αυτή τη βίγλα έχτισε τη φωλιά του ένα ζευγάρι πελαργών που φτερούγιζε ολημερίς πάνω από τα κτήματα του Θανάση.
»Αυτοί, κόβοντας βόλτες ψηλά, πέρα από τα κλαδιά των δέντρων, είδαν πρώτοι ένα χάραμα να φεύγει το κάρο για τη Δράμα. Ήταν φορτωμένο με πράγματα παλιά. Έπιπλα, εργαλεία, στρωσίδια και ό,τι άλλο έχει ένα νοικοκυριό.
»Πετούσαν πάνω από το κάρο οι πελαργοί, μέχρι που αυτό απομακρύνθηκε πολύ και τότε γύρισαν πίσω για να μη χάσουν τη φωλιά τους.
»Ο ήλιος είχε ανατείλει πια και το φως κυριαρχούσε στον ουρανό, τον κάμπο και τα γυμνά κλαριά των δέντρων.
»Αυτό το χειμωνιάτικο πρωινό, εκεί ψηλά στην καμινάδα έκανε μεγάλη παγωνιά, τα άχυρα όμως της φωλιάς ζέσταιναν τα πουλιά...»
Για μας το παρακάτω άρθρο του κυρίου Κατσιγιάννη είναι μία απρόσμενη και μεγάλη ικανοποίηση για τη προσπάθειά μας να αναδείξουμε ένα μικρό μέρος της ιστορίας των καπνών της ευρύτερης περιοχής. Δυστυχώς μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί να έχεις τις πιο εκλεκτές ποικιλίες παγκοσμίως, όπως το Μπασί-Μπαγλί και να αδιαφορεί όλη η πολιτεία.....
- Αριθμός φύλλου: 49 Ο δρόμος του καπνού 6/1/2008
Πριν από 150 χρόνια κάποια οικογένεια, που ασχολούνταν με την καπνοκαλλιέργεια, μετακομίζει στην μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, όπου αγοράζει κάποιο κτήριο και το μετατρέπει σε αποθήκη
καπνού, προς πώληση του εμπορεύματος.
Μετά από πολύ προσπάθεια και δουλειά η επιχείρηση μεγαλουργεί. Με το μονοπώλιο που δημιούργησε η Οθωμανική αυτοκρατορία, τα δυο παιδιά φεύγουν για Αίγυπτο, όπου η ελευθερία
για την παραγωγή τσιγάρων τους επιτρέπει να γίνουν μεγάλοι και τρανοί στην χώρα της Αφρικής και να κάνουν γνωστά σε όλους τα καπνά της περιοχής τους. Ένα τρίτο παιδί θα παραμείνει πλάι στους γονείς του και θα γίνει η βάση της επιχείρησης. Θα εμπορευτεί το Καμπά Κουλάκ και το
Μπασή Μπαγλή, πρώτα στον ελληνικό χώρο, κατόπιν στις πλούσιες Παραδουνάβιες περιοχές, στα ευρωπαϊκά σαλόνια, θα συνεργαστεί με ευρωπαϊκές εταιρίες και θα φτάσει να πουλάει τον καπνό της
Προσοτσάνης στον Τσάρο και στα ανάκτορα της Ρωσίας. Ο γιος του, ως Μακεδονομάχος θα πολεμήσει τους Βούλγαρους, όμως άξιος συνεχιστής θα είναι η κόρη του. Μετά από πολλές ατυχείς
περιπέτειες, παραγκωνισμένη, και έχοντας μόνο θέληση για ζωή, θα βρεθεί στην Αργεντινή όπου θα συνεχίσει την παραγωγή του καπνού, κι αργότερα την εμπορεία και την μεταποίηση. Κι εκεί, στην χρυσή εποχή της Αργεντινής, της Εβίτας και του Tαγκό, θα φτάσει στο σημείο όπου βρισκόταν και παλιότερα. Όμως το μυαλό, πάντα γυρίζει πίσω στην πατρίδα.
Συνεχιστής θα βρεθεί η εγγονή της. Η μετεγκατάσταση στην πατρίδα, μόνο πόνο θα φέρει…
Οι εποχές περνούν και το μήνυμα «Το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία» επικρατεί την σημερινή εποχή. Οι καιροί άλλαξαν και «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ» έχει φτάσει στο τέλος του.
Ένα μυθιστόρημα όπου «…μεταφέρουν οράματα, το πάθος και τα βιώματά τους, ενώ η μοναδική ιστορία της Ελλάδας πρωταγωνιστεί.
Εδώ παντρεύονται τα συναισθήματα με τον ηρωισμό, τον έρωτα και το πάθος, ενώ η ιστορία κυλά γύρω τους. Ζουν, αγαπούν, πολεμούν, δακρύζουν και γελούν δυνατά, πλατιά και ελεύθερα…»
Το μυθιστόρημα ( ; ) των Γιάννη και Μαρίνας Αλεξάνδρου με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΗ ΔΥΣΗ» των εκδόσεων Λιβάνη για πολλούς ίσως να είναι μυθιστόρημα. Για τους Προσοτσανιώτες όμως είναι η πραγματικότητα των περασμένων χρόνων. Ένα μυθιστόρημα που κάνει γνωστή την Προσοτσάνη και την οικονομική της ιστορία.
Βγαίνοντας στον κάμπο της Προσοτσάνης καλοκαιριάτικα, τώρα πια δεν θα βρεις πουθενά καπνά… είναι μια ανάμνηση. Η Προσοτσάνη, που φημίζονταν παγκοσμίως για τα καπνά της και την
ποικιλία «Μπασή Μπαγλή Προσοτσάνης», κι ο καπνός, το σύμβολο παραγωγής και μονοκαλλιέργεια κάποτε, που έθρεψε κι έζησε τόσο κόσμο. «Ο δρόμος του καπνού» έφτασε στο τέλος του.
Τυχεροί ή άτυχοι εμείς που βαδίσαμε και κοπιάσαμε σ’ αυτόν τον δρόμο ; Ευτυχισμένοι ή όχι που βλέπουμε το τέλος του ;
Κατσιγιάννης Χρήστος
Τα καπνά Μπασί-Μπαγλί ξεκινούσαν από τη Προσοτσάνη και πηγαίνανε στα πέρατα του κόσμου, από την Αγία Πετρούπολη μέχρι τη Βραζιλία
Aκολουθούμε τους ήρωές μας από τη Μακεδονία στην Οδησσό και την Αγία Πετρούπολη να μεταφέρουν τη γνώση της καπνοκαλλιέργειας στα πέρατα του κόσμου. Ριζώνουμε μαζί τους στην Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια. Γινόμαστε μάρτυρες στη δημιουργία της αμύθητης περιουσίας τους στις χασιέντες της Αργεντινής και στο Μπουένος Άιρες.
Από τους χορούς στα χειμερινά ανάκτορα του τσάρου ως τα αργεντίνικα ταγκό της Εβίτα Περόν, λάμπουν και δημιουργούν. Λικνίζονται ράθυμα πάνω στις καμήλες, ακολουθώντας τα μυστικά του Νείλου, δίπλα στις πυραμίδες των φαραώ, και συναναστρέφονται με σπουδαίες προσωπικότητες της Αλεξάνδρειας. Mα πάνω απ’ όλα μεταφέρουν τα οράματα, το πάθος και τα βιώματά τους, ενώ η μοναδική ιστορία της Ελλάδας πρωταγωνιστεί.
Εδώ παντρεύονται τα συναισθήματα με τον ηρωισμό, τον έρωτα και το πάθος, ενώ η ιστορία κυλά γύρω τους. Zουν, αγαπούν, πολεμούν, δακρύζουν και γελούν δυνατά, πλατιά και ελεύθερα...
«Το σπίτι στο λόφο είχε την καμινάδα του στο ψηλότερο σημείο της περιοχής. Σε αυτή τη βίγλα έχτισε τη φωλιά του ένα ζευγάρι πελαργών που φτερούγιζε ολημερίς πάνω από τα κτήματα του Θανάση.
»Αυτοί, κόβοντας βόλτες ψηλά, πέρα από τα κλαδιά των δέντρων, είδαν πρώτοι ένα χάραμα να φεύγει το κάρο για τη Δράμα. Ήταν φορτωμένο με πράγματα παλιά. Έπιπλα, εργαλεία, στρωσίδια και ό,τι άλλο έχει ένα νοικοκυριό.
»Πετούσαν πάνω από το κάρο οι πελαργοί, μέχρι που αυτό απομακρύνθηκε πολύ και τότε γύρισαν πίσω για να μη χάσουν τη φωλιά τους.
»Ο ήλιος είχε ανατείλει πια και το φως κυριαρχούσε στον ουρανό, τον κάμπο και τα γυμνά κλαριά των δέντρων.
»Αυτό το χειμωνιάτικο πρωινό, εκεί ψηλά στην καμινάδα έκανε μεγάλη παγωνιά, τα άχυρα όμως της φωλιάς ζέσταιναν τα πουλιά...»
Για μας το παρακάτω άρθρο του κυρίου Κατσιγιάννη είναι μία απρόσμενη και μεγάλη ικανοποίηση για τη προσπάθειά μας να αναδείξουμε ένα μικρό μέρος της ιστορίας των καπνών της ευρύτερης περιοχής. Δυστυχώς μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί να έχεις τις πιο εκλεκτές ποικιλίες παγκοσμίως, όπως το Μπασί-Μπαγλί και να αδιαφορεί όλη η πολιτεία.....
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ "Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ"
Έτος: 10o- Αριθμός φύλλου: 49 Ο δρόμος του καπνού 6/1/2008
Πριν από 150 χρόνια κάποια οικογένεια, που ασχολούνταν με την καπνοκαλλιέργεια, μετακομίζει στην μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, όπου αγοράζει κάποιο κτήριο και το μετατρέπει σε αποθήκη
καπνού, προς πώληση του εμπορεύματος.
Μετά από πολύ προσπάθεια και δουλειά η επιχείρηση μεγαλουργεί. Με το μονοπώλιο που δημιούργησε η Οθωμανική αυτοκρατορία, τα δυο παιδιά φεύγουν για Αίγυπτο, όπου η ελευθερία
για την παραγωγή τσιγάρων τους επιτρέπει να γίνουν μεγάλοι και τρανοί στην χώρα της Αφρικής και να κάνουν γνωστά σε όλους τα καπνά της περιοχής τους. Ένα τρίτο παιδί θα παραμείνει πλάι στους γονείς του και θα γίνει η βάση της επιχείρησης. Θα εμπορευτεί το Καμπά Κουλάκ και το
Μπασή Μπαγλή, πρώτα στον ελληνικό χώρο, κατόπιν στις πλούσιες Παραδουνάβιες περιοχές, στα ευρωπαϊκά σαλόνια, θα συνεργαστεί με ευρωπαϊκές εταιρίες και θα φτάσει να πουλάει τον καπνό της
Προσοτσάνης στον Τσάρο και στα ανάκτορα της Ρωσίας. Ο γιος του, ως Μακεδονομάχος θα πολεμήσει τους Βούλγαρους, όμως άξιος συνεχιστής θα είναι η κόρη του. Μετά από πολλές ατυχείς
περιπέτειες, παραγκωνισμένη, και έχοντας μόνο θέληση για ζωή, θα βρεθεί στην Αργεντινή όπου θα συνεχίσει την παραγωγή του καπνού, κι αργότερα την εμπορεία και την μεταποίηση. Κι εκεί, στην χρυσή εποχή της Αργεντινής, της Εβίτας και του Tαγκό, θα φτάσει στο σημείο όπου βρισκόταν και παλιότερα. Όμως το μυαλό, πάντα γυρίζει πίσω στην πατρίδα.
Συνεχιστής θα βρεθεί η εγγονή της. Η μετεγκατάσταση στην πατρίδα, μόνο πόνο θα φέρει…
Οι εποχές περνούν και το μήνυμα «Το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία» επικρατεί την σημερινή εποχή. Οι καιροί άλλαξαν και «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ» έχει φτάσει στο τέλος του.
Ένα μυθιστόρημα όπου «…μεταφέρουν οράματα, το πάθος και τα βιώματά τους, ενώ η μοναδική ιστορία της Ελλάδας πρωταγωνιστεί.
Εδώ παντρεύονται τα συναισθήματα με τον ηρωισμό, τον έρωτα και το πάθος, ενώ η ιστορία κυλά γύρω τους. Ζουν, αγαπούν, πολεμούν, δακρύζουν και γελούν δυνατά, πλατιά και ελεύθερα…»
Το μυθιστόρημα ( ; ) των Γιάννη και Μαρίνας Αλεξάνδρου με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΗ ΔΥΣΗ» των εκδόσεων Λιβάνη για πολλούς ίσως να είναι μυθιστόρημα. Για τους Προσοτσανιώτες όμως είναι η πραγματικότητα των περασμένων χρόνων. Ένα μυθιστόρημα που κάνει γνωστή την Προσοτσάνη και την οικονομική της ιστορία.
Βγαίνοντας στον κάμπο της Προσοτσάνης καλοκαιριάτικα, τώρα πια δεν θα βρεις πουθενά καπνά… είναι μια ανάμνηση. Η Προσοτσάνη, που φημίζονταν παγκοσμίως για τα καπνά της και την
ποικιλία «Μπασή Μπαγλή Προσοτσάνης», κι ο καπνός, το σύμβολο παραγωγής και μονοκαλλιέργεια κάποτε, που έθρεψε κι έζησε τόσο κόσμο. «Ο δρόμος του καπνού» έφτασε στο τέλος του.
Τυχεροί ή άτυχοι εμείς που βαδίσαμε και κοπιάσαμε σ’ αυτόν τον δρόμο ; Ευτυχισμένοι ή όχι που βλέπουμε το τέλος του ;
Κατσιγιάννης Χρήστος
Τα καπνά Μπασί-Μπαγλί ξεκινούσαν από τη Προσοτσάνη και πηγαίνανε στα πέρατα του κόσμου, από την Αγία Πετρούπολη μέχρι τη Βραζιλία
No comments:
Post a Comment