ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΚΛΕΙΩ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗ

 

Η Κλειώ μας ζήτησε να παρουσιάσουμε το συγγραφικό μας έργο.

Επειδή όμως γράφουμε περίπου 30 χρόνια και έχουν κυκλοφορήσει 25 μυθιστορήματα μας, το εγχείρημα θα κατέληγε να μοιάζει με βαρετό λήμμα εγκυκλοπαίδειας. Αυτό δεν ταιριάζει καθόλου στην ανατρεπτική και απρόβλεπτη Κλειώ αλλά ούτε σε εμάς.

Θα κάνουμε κάτι πολύ πιο δύσκολο. Θα σας δείξουμε τι πιστεύουμε, τι έχουμε μέσα στο μυαλό και τη ψυχή μας και πως αυτά γίνονται ένα ή μάλλον πολλά μυθιστορήματα.

Εύκολο να θες να εκφράσεις κάτι τέτοιο, λίγο δύσκολο να το κάνεις. Ας προσπαθήσουμε και αν σας δυσκολέψουμε να βγάλετε συμπέρασμα εμείς θα φταίμε.

 

Πιστεύουμε στην αγάπη.  

Αυτή όμως δεν είναι ούτε εύκολη ούτε κάτι που έρχεται μόνη της. Χρειάζεται δρόμος, συχνά δύσκολος και πολύ ανηφορικός για να χτιστεί ένας δυνατός δεσμός ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και η ένταση του έρωτα και της αγάπης είναι ευθέως ανάλογη των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσει.

Πιστεύουμε στη καλοσύνη.

Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι, ισορροπούν όλοι σε ένα τεντωμένο σκοινί, μεταξύ του καλού και του κακού στη καθημερινότητα αλλά και στις εξαιρετικές καταστάσεις της ζωής. Υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να αναλύσουμε και να καταλάβουμε γιατί ένας άνθρωπος δείχνει το καλό ή το κακό του εαυτό σε κάθε ιδιαίτερη στιγμή της πορείας του σ’ αυτό το κόσμο.

Μας αρέσουν τα ταξίδια.

Είχαμε τη τύχη η δουλειά να μας πάει σε πολλά μέρη στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Ήταν και είναι μία ιδιαίτερη πρόκληση να τα περιγράψουμε με ακρίβεια σε όλες τις λεπτομέρειες. Να μεταδώσουμε την ατμόσφαιρα και να μεταφέρουμε τους αναγνώστες μας «σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη».

Μας αρέσει η ιστορία

Σχεδόν όλα μας τα μυθιστορήματα έχουν δύο μέρη. Ένα στο σήμερα και ένα σε μια ιδιαίτερη ιστορική στιγμή. Αυτό σημαίνει πολύ δουλειά σε έρευνα και άλλη τόση στη πλοκή για να συνδέσουμε το παρόν με το παρελθόν.

Και πρέπει να το κάνουμε ενδιαφέρον, αληθινό, χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη.

 

Πως προέκυψε αυτό το μίγμα, το κοκτέιλ από τα παραπάνω τέσσερα στοιχεία την αγάπη, τη καλοσύνη, τα ταξίδια και την ιστορία. Αυτό είναι ένα μυστικό που θα σας το πούμε αλλά δεν θα σας το φανερώσουμε. Ακούστε λοιπόν: Πάρα  πολλοί άνθρωποι, από μια ηλικία και μετά, νομίζουν ότι η ζωή τους αξίζει να γίνει μυθιστόρημα. Πιστεύουν ότι έζησαν για λίγο ή για περισσότερα χρόνια μια απίστευτη περιπέτεια. Σχεδόν πάντα υπερβάλουν. Συμβαίνει όμως καμιά φορά πράγματι να έζησαν κάτι ξεχωριστό ή να το πούμε «σαν μυθιστόρημα». Εδώ μπαίνουμε εμείς στη σκηνή. Συναντάμε κάποιον που ξέρει ότι είμαστε συγγραφείς ή που του λένε: Τους βλέπεις αυτούς εκεί, είναι οι συγγραφείς οι Αλεξάνδρου. Και η συνέχεια: Ο κύριος ή η κυρία κάνουν τα πάντα να βρουν τρόπο να μας διηγηθούν τη ζωή τους. Τι έχουμε ακούσει δεν λέγεται. Να τσιμπιόμαστε να μην κοιμηθούμε.

Επειδή όμως τα διαμάντια βρίσκονται στα κάρβουνα, είχαμε την εξαιρετική τύχη να ακούσουμε ιστορίες ξεχωριστές, συγκινητικές. Να συγκλονιστούμε από απίστευτα που έζησαν κανονικοί άνθρωποι. Έλα όμως που δεν έλειπαν τα τέσσερα στοιχεία μας. Δεν μπορούμε να σας φανερώσουμε παραπάνω γιατί έχουμε δεσμευτεί σε αυτούς που μας διηγήθηκαν/εξομολογήθηκαν τι τους συνέβη στη ζωή τη δική τους ή των προγόνων τους.

 

Και τελειώνουμε με μια κρίσιμη ερώτηση και θέλουμε να καταθέσουμε την άποψή μας:

·        Ένας συγγραφέας πρέπει να γράφει αυτά που έχει μέσα του ή αυτά που θέλουν οι υποψήφιοι αναγνώστες?  Εμείς λέμε ότι αν είναι καλύτερα αυτά που θέλει το κοινό του, έ αυτά να γράψει.